Just cruisin'....

Via een weg waar meer gaten in zitten dan de Mamayaweg op Curacao tijdens regenseizoen, komen we aan in Caucaia. Een klein dorpje naast Cumbuco, het dorpje waar ik de komende maanden verblijf. Missie: acht boards verzenden naar een ander stadje in Brasil. Eerst en paar kartonnen dozen en rollen tape halen bij de supermarket. Met mijn beste Portugees en een beetje gebarentaal krijg ik uiteindelijk dat waar ik voor kwam. Trots kom ik buiten met een stapel karton onder mijn arm, waar collega Oliver op me wacht in de VW bus. Hij kijkt minder blij... bij het inparkeren heeft de koppeling het begeven en is nu niets meer dan een lam klepje. Gelukkig weten de locale jongens waar de automonteur is: dezelfde straat rechtdoor, eerst stukje heuvel op, dan heuvel af, door twee stoplichten aan de rechterkant bij het benzine station. Zo gezegt zo gedaan: de jochies hebben de bus het eerste stuk de straat door geduwd, vanaf daar was het op goed geluk de heuvel af, zowaar twee groene lichten en niemand bij het benzine station zodat we zo de garage binnen konden rollen. Eenmaal daar werd de bus omhoog gelift, nieuwe kabel er in gezet. Uurtje wachten en R$36 afrekenen (dat gaat je in Nederland echt niet lukken voor 13 euro's!) Daarna het inpak-feest voortgezet en uiteindelijk toch nog vijf minuten voor sluitingstijd alles afgeleverd bij het postkantoor. Vervolgens vrolijk terug gehobbelt naar Cumbuco.

Een grappig verhaaltje: As was uitgenodigd om een dagje mee te gaan met de hotelgasten naar een kitespot een klein stukje verderop, Paracuru. Was er vorig jaar ook geweest en wilde zeker weer dus zo zat ze weer hobbelent tussen een paar kites en boardjes ingevouwen anderhalf uur te genieten van een fijn briesje met uitzicht op zandduinen en palmen. Eenmaal daar met 7m2 gedepowered het water op, na wat uurtjes varen gebeurde het grappige: ik hang wat naar achteren in dat harness te hangen, twee voetjes op het plankie, knieen licht gebogen. Kijk wat in de richting waar ik heen wil gaan en..... voel plotseling iets op mijn bovenbenen. Eerste wat ik denk is m'n leach is losgeschoten. Ik kijk naar beneden en zie daar een 50cm lange zilvergrijze vis perfect gebalanseert al spartelent op m'n bovenbenen gezellig een stukje mee cruisen!! Kan alleen iets van een 'hahahaa!!' uitbrengen en hij duikt het water weer in. Helaas werd mijn verhaal niet heel geloofwaardig gevonden.

Welcome to Brasil, so far sooo good!
Pura Vida